Entree: 3 dagen met camping kost dit jaar € 195,00. losse dagkaart kost € 95,00 (v.v. prijzen incl. € 5,00 servicekosten). De start van de voorverkoop staat gepland op zaterdag 11 maart 2017. o.v.
Bestel je kaartjes via internet in Nederland, koop je kaartje in ieder geval NIET hier.
Buro Pinkpop steunt de strijd tegen het doorverkopen van kaarten tegen woekerprijzen via de actie: weet waar je koopt. Toch opgelicht, meldt dit hier
Weer: warm met af en toe een fikse bui Toeschouwers: 43.000 totaal
Presentatie: Eric Corton, Frank van der Lende, Eva Cleven en Sander Ruijters
Pinkpop voorpret op NPO Cultura
Komend weekeinde staat het popfestival Pinkpop op het programma. NPO Cultura komt deze gehele week met een groot voorprogramma voor de komende editie. Vanaf vanavond is er elke avond om half acht concerten van eerdere Pinkpop-edities te zien, gehost door de vaste gezichten van Pinkpop. Programma Maandag 29 mei: Eric Corton met onder anderen Queens Of The Stone Age, Metallica, My Baby en Muse. Ook besteedt Corton aandacht aan het optreden van Audioslave (met de onlangs overleden zanger Chris Cornell) op Pinkpop 2003. Dinsdag 30 mei: Eva Cleven met onder anderen Broederliefde, John Mayer, Typhoon en Lauryn Hill. Woensdag 31 mei: Giel Beelen met onder anderen Passenger, N*E*R*D, Rage Against The Machine en Moloko. Donderdag 1 juni: Michiel Veenstra met onder anderen Oasis, Bruce Springsteen, Doe Maar en Green Day Vrijdag 2 juni: Leo Blokhuis: Met onder anderen Pearl Jam, Faithless, Radiohead en Rag ’n Bone Man
Met hun bekendste nummer All I Want neemt de Ierse band Kodaline afscheid van een zonovergoten Pinkpop.
De zondag doet tot een uur of vijf zeker zijn naam eer aan. Niet te moeilijk De muziek van Kodaline past er naadloos bij: niet te moeilijk, pretentieloos en lekker op de achtergrond als je even een tukje wil doen. Wat de meeste Pinkpop bezoekers op de tweede festivaldag ook doen tijdens het optreden van de band. Lekker languit op het gras, biertje in de hand en af en toe wegdromen bij de luisterliedjes. Kodaline krijgt het hoofdpodium van de Pinkpop-programmeur en is een lekker 'tussendoortje', dertien in een dozijn pop. Waar niets mis mee is, zeker niet als je aan 't genieten bent van Pinkpop-dag twee en energie wil sparen voor hoofdact Green Day of straks een dansje wagen wil als de heren van Broederliefde het veld gek maken. Fans blij Maar goed, terug naar Kodaline. Vriendelijke gasten, goede muzikanten die sinds vijf jaar samen spelen als Kodaline, maar daarvoor al menig meisjes (en jongenshart) harder lieten kloppen onder 21 Demands. Met hun 'debuutnummer' All I Want knallen ze menig hitlijst in, net als met de nummers High Hopes en Honest. De band speelt naast deze bekende melodieën ook enkele nieuwe nummers zoals Brother. Fans blij, band blij. Ze hebben al aangekondigd dat ze bezig zijn met hun derde studio-album. Leuk voor de fans. Bron:De Limburger 4 juni door Kim Noach
Er waren momenten genoeg tijdens deze show op Pinkpop dat de Britse elektronische popgroep Clean Bandit onderuit had kunnen gaan. De aanstekelijke dansbare liedjes zitten immers vol addertjes onder het gras, met moeilijke toonladders en uithalen die je met zomaar een paar muzieklesjes niet je strot uitkrijgt. Menigeen popzangeresje zou uit de bocht zijn gevlogen, maar Clean Bandit blijft live sterk overeind. Niet in de laatste plaats doordat veel instrumenten live worden bespeeld en de liedjes daardoor extra rijk klinken. Geen platte elektronische beats maar volwaardig vioolspel, prettig!
Sexy vioolspel Grace Chatto is het glanzende middelpunt van het geheel. En deze middag letterlijk dankzij haar broekpak vol gemozaïekte stukjes spiegel en lange vlecht. Op het Songfestival had ze zo in ieder geval niet misstaan. Op het podium is Chatto de spil van de groep, als multi-instrumentalist (cello en percussie) en zangeres heeft ze de hoofdrol. En pakt die ook, met verleidelijke dansmoves. Maar ook de twee andere zangeressen, een violiste (dankzij haar gewaagde outfit was vioolspel nog nooit zo sexy) en drie mannelijke bandleden geven hem van jetje en schotelen een zomers festijn voor. Dansbare liedjes Want terwijl de zon volop schijnt presenteert de band een menu vol vrolijkheid, met dansbare liedjes die in veel gevallen aardige plekken in de hitlijsten aantikten. In een enkel geval opgefleurd met een flard van een klassieker: we horen Strike’s U Sure Do (You sure make me feel like loving you). Sean Paul Met een beetje geluk zien we Clean Bandit vanavond nog een keertje op het podium bij Sean Paul, vergezeld door zangeres Anne-Marie. Het kan toch geen toeval zijn dat de drie acts op precies dezelfde dag op het affiche staan en samen net een lekkere hit hebben gescoord met hun Rockabye? Laten we duimen. Bron:De Limburger 4 juni door Ruud Maas
Wat waren ze toch boos toen Pinkpop het nieuws voor het eerst naar buiten bracht dat de Rotterdammers van Broederliefde zouden afdalen naar Landgraaf. De die-hard Pinkpoppers waren nog maar net een paar weken bekomen van het nieuws dat Justin Bieber naar hun geliefde festival zou komen en met Broederliefde erbij was het al helemaal een 'kinderfeestje'. Even daarbij vergetende dat de mannen in 2016 al op Stage 4 stonden en dat de vetste hiphop-optredens op Pinkpop zonder twijfel op de Main Stage waren met De Jeugd Van Tegenwoordig en The Opposites. Drie keer raden hoe die aankondigingen destijds werden ontvangen.
Het lijkt onder een stralend zonnetje iedereen in de voorste vakken weinig te deren, een paar uitzonderingen daargelaten, want voor Green Day zijn er toch nog een aantal fans die deels gelaten het optreden van Broederliefde ondergaan, het andere deel doet schoorvoetend mee met wat licht geknik. Het verwachte kinderfeestje blijft uit: natuurlijk zijn er vandaag wel wat kinderen bij, maar als je over de hele linie kijkt, dan is de gemiddelde leeftijd echt een stuk hoger dan bij Bieber. Hier is het publiek divers en belangrijk ook: gretig, want voor de huil-snik-pop van Gavin James en Kodaline die ze al wat uren hebben doorstaan, daarvoor zijn ze niet naar Landgraaf gekomen. Wel voor een act die zich laat aankondigen met een filmtrailerstem die met een overdreven Engels accent de palmares van Broederliefde opleest. Nergens voor nodig, de show spreekt voor zichzelf.
Want wat je ook vindt van Broederliefde, het is knap hoe ze in een paar jaar tijd een reputatie hebben opgebouwd met zoveel hits. Negentien nummers én wat interactiemomentjes tussendoor worden in amper drie kwartier tijd opgevoerd en het optreden voelt desondanks geen moment gehaast. Dat ligt grotendeels aan de focus die de mannen hebben; een uitgerekt, tweeënhalf durende show zoals in Het Kasteel is dit niet; dansen zul je en dansen doe je op de warme dancehall-beats die het verdwijnen van de zon achter de wolken doet vergeten. De grootste hits worden geclusterd: het zompige 'Labanta' wordt voorzien van een stukje 'Drank En Drugs' en vloeit over in 'Nu Sta Je Hier' en iedereen moet meespringen van links naar rechts op 'Ik Was Al Binnen' voordat onder luid gejuich het intro van 'My Love' wordt ingezet die in de remix een enthousiast publiek lokt om nóg hoger te springen.
Wat ook helpt is hoe goed het geluid tot zijn recht komt op de Main Stage. De bassen zijn te voelen, zonder dat ze overheersen en Emms, Jerr, Sjaf, Mella voelen elkaar feilloos aan. Natuurlijk; er wordt nog wel eens vals over de backing track gezongen, maar storend? Mwah. Daarvoor zijn dat soort momenten spaarzaam en kan het publiek ook worden ingezet als koor.
Voel je al de 'maar'? Ja? Okee, komt ie: máár van een uitmuntende show kunnen we niet spreken. Daarvoor zitten er nog te veel nummers in de set die bij dit hitjespubliek te onbekend zijn, iets waar Broederliefde zelf weinig aan kan doen, maar het energieniveau ligt beduidend lager bij nummers als 'Qu'est Qu'il Ya' en 'Friendzone'. Dan valt ook op waarom het moeilijk kan zijn om op dat soort momenten iedereen aan het springen te krijgen: de afstand tussen publiek en podium speelt Broederliefde parten. Vergelijk het concert hier met hun optreden op Lowlands waar de voorste rijen zowat het gespit konden voelen; dat is een wisselwerking die in Landgraaf nog wel eens wordt gemist.
Daarnaast speelt mee dat op de Main Stage te weinig gebeurt om het ook voor de rijen achter spannend te houden. Vergelijk dat met de optredens van De Jeugd Van Tegenwoordig en The Opposites waarbij zoveel gebeurde en de muziek zich misschien ook meer leent voor de Main Stage zelf. Want uptempo tracks heeft Broederliefde niet zo veel en dat is hun stijl ook helemaal niet; die leent zich veel meer voor een prachtig mooi buitenpodium met een kleinere capaciteit..., ja, eigenlijk de 3FM Stage dus. Hebben die Pinkpoppers dus toch deels gelijk. Het publiek: Rond de twintig, weinig papa's en mama's en nog minder fans van Green Day. Was het goed: Ja, maar we hebben ze beter gezien. Het nummer: 'Jungle' natuurlijk, al komt de remix van 'My Love' daar wel dicht bij in de buurt. Het moment: Twee meiden laten zich (door de muziek?) op het terrein bij Broederliefde verleiden tot een goede tongsessie, iets wat de regisseur bij de Main Stage in de gaten heeft en wij dus ook. Hmmmmm... Nee, wacht, 'Jungle'. Absoluut 'Jungle' Bron:VPRO 3 juni 2017 door Bas Van Duren
Al eens een wulpse meid in een badpak en kniebeschermers met haar billen zien schudden terwijl ze op een speelgoedtrompet blaast? Welkom in de wereld van Sean Paul.
Hij heeft zich in de afgelopen vijftien jaar, sinds zijn doorbraak met nummer één-hit Get Busy, ontpopt als cultfiguur en komt met dit soort stunts weg. Voor preutsheid is daarbij geen plek, als we kijken naar hoe hij en zijn danseressen op het podium tekeergaan, ook met elkaar. Sean Paul is nu eenmaal niet de beste zanger ter wereld, maar op Pinkpop gaat het publiek moeiteloos met hem mee in zijn medley van dancehall-, reggaeton en r&b-liedjes waarbij je nauwelijks stil kunt blijven staan. Het is allemaal zo fout dat het hartstikke lekker is.
Zijn naam wordt tijdens shows – niet in de laatste plaats door hemzelf – elke paar minuten wel een keer door de microfoon geroepen en in Landgraaf is dat natuurlijk niet anders. Hij laat meer scheepstoeters brullen dan in menig haven in een week klinken en Sean Paul heeft een verzameling bliepjes bij zich die in een foute kermisattractie niet zou misstaan.
Op Pinkpop neemt hij ons mee op een wereldreis, vertelt hij, en dat klopt heel aardig. Door zijn samenwerkingen met vele artiesten van diverse komaf komen behoorlijk wat landen voorbij, aangevuld natuurlijk met zijn eigen exotische melodieën. We horen Australië (Sia), Ierland (Ed Sheeran), de Verenigde Staten (Beyoncé en Blu Cantrall), Spanje (Enrique Iglesias) en het Verenigd Koninkrijk (Dua Lipa). Opvallend is overigens dat Anne-Marie en Clean Bandit die vandaag eveneens op het programma stonden niet even aanhaken bij hun gezamenlijke hit Rockabye. Het mag de pret niet drukken. Sean Paul deed wat je van hem mag verwachten: een heel dik feestje bouwen. Bron:De Limburger 4 juni door Ruud Maas / Video: VPRO
Green Day begon als vanouds aan zijn set met een figurant in konijnenpak die het publiek wat moest helpen ophitsen.
Uit volle borst meegebrulde hits, fans die door het dolle heen op het podium gesleurd worden: anderhalf uur lang was Green Day de gedroomde headliner voor een toch wel erg flauwe tweede Pinkpopdag. Zonde dan ook dat de Amerikaanse pretpunkers vastbesloten waren zelf de vaart uit hun tweeëneenhalf uur durende set te halen. Veel meebrullen, maar ook een beetje geeuwen dus.
Het optreden begon met enkele intentieverklaringen: eerst schalden zowel 'Bohemian Rhapsody' van Queen als 'Blitzkrieg Bop' van The Ramones door de boxen, Green Days manier om te zeggen dat ze de stadionrockers van de punk zijn. Daarna kroop de 45-jarige eeuwige puber Billy Joe Armstrong even zijn spreekgestoelte op: 'Geen haat, geen homofobie, geen Donald Trump' klonk het gepikeerd. Voor een band die zoals op haar laatste plaat ‘Revolution Radio’ de revolutie predikt, werd er echter bitter weinig tegen schenen geschopt. Akkoord: Amerika was weer naar de knoppen en Trump had boter op het hoofd, maar hun poppy pretpunk kleurde toch vooral binnen de lijntjes.
Daarom konden we ons meer vinden in een andere van Armstrongs beloften aan het publiek: 'This ain’t no Justin Bieber shit'. Vrij vertaald: het moest maar eens plezant zijn op Pinkpop. Bij 'Holiday' gingen voor de eerste keer de handjes uitzinnig op mekaar, en vooral de oudjes – 'Boulevard Of Broken Dreams' en 'When I Come Around' – zorgden voor geweldige meekweelmomenten. Het was vooral in de volksmennerij dat Green Day uitblonk. Uiteraard mochten zoals gebruikelijk niet één, niet twee, maar drie jonge fans mee het podium op voor een cursus ‘Rockster voor een avond’. Tijdens opener 'Know Your Enemy viste Armstrong al een dolgelukkige fan uit de mensenmassa om de tekst mee te brullen en te laten stagediven. Even later volgden nog een heen en weer rennend roodharig tienermeisje – wier aanstekelijke enthousiasme omgekeerd evenredig was met haar aanleg voor toonvastheid – tijdens de climax van klassieker 'Longview' én de leukste: de 11-jarige Giel, die een gitaar in de handen geduwd kreeg en de drie akkoorden van 'Knowledge' eruit mocht rammen. De gitaar kreeg hij achteraf mee. Bron:Belang van Limburg
Of hij al drie akkoorden op de gitaar kan spelen, wil Green Day-zanger Billie Joe Armstrong weten van de 11-jarige Giel. Nou, dat kan hij. Het is traditie, Green Day haalt elk optreden iemand uit het publiek die met de punkband op het podium gitaar mag spelen. Op deze editie van Pinkpop is de pas 11-jarige Giel de gelukkige. Zingen blijkt hij bovendien ook te kunnen.
2017 Updated 6 juni 2017